-
1 potra|cić
pf Ⅰ vt 1. (przestać mieć) to lose- potracić zęby na starość to lose one’s teeth in old age- drzewa potraciły liście the trees have shed their leaves- z czasem potracili nadzieję as time went by they lost hope2. (stracić kolejno) to lose- potracił synów na wojnie he lost his sons in the war- potracili majątki na wyścigach they have lost a fortune at the horseraces3. (nie osiągnąć zysku) to lose- potracili na tej transakcji they have lost on that dealⅡ potracić się (nawzajem) potracić się z oczu to lose sight of one anotherThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potra|cić
См. также в других словарях:
potracić — dk VIa, potracićcę, potracićcisz, potracićtrać, potracićcił, potracićcony 1. «zostać pozbawionym dużej ilości czegoś, pozbyć się czegoś kolejno, jedno (jednego) po drugim; o wielu: stracić, pozbyć się czegoś» Potracić zęby na starość. Drzewa… … Słownik języka polskiego
zysk — m III, D. u, N. zyskkiem; lm M. i 1. «nadwyżka wpływów nad wydatkami w działalności gospodarczej; w gospodarce socjalistycznej: część czystego dochodu przedsiębiorstwa, która pozostaje po opłaceniu podatku obrotowego; potocznie: dochód, zarobek»… … Słownik języka polskiego
